Kiedy utopią mi serce w błocie
I na płocie zawieszą jak szmatę
Gardło ochrypnie od wymiocin
Wszystkich słów zwracanych na papier
Ale jeszcze nie dziś, nie dam się złamać
Zdrada z dala się przygląda
I nie zbliża się do mnie
Mam serce na ręce
Wierzę i kocham nieprzytomnie
Jestem nagi - proszę!
Można mnie zranić i zabić
Ale mam więcej odwagi
Niż wszyscy zakłamani razem
Tłumy ludzi w matni
Serca ich są martwe
Myśli mają czarne
Uczucia wyprane
Ludzie ranią, ludzie kłamią
Tak trudno uratować tych co kochają bez granic
Jedni biorą, inni dają
Tak trudno uratować tych co ufają naiwnie
Ludzie marzą, aż się sparzą
Tak trudno uratować tych co kochają naprawdę
Jedni wierzą, inni grzeszą
Tak trudno uratować tych co ufają szczerze
Tak trudno uratować tych co kochają bez granic
Tak trudno uratować tych co kochają naprawdę
Kalkulacyjne, manipulacyjne
Utrzymujesz w błędzie, by trzymać się przy mnie
Markujesz biegle, wszystko co piękne
Kolaborujesz by wyglądać niewinnie
Masz mnie w garści, trzymasz za ryj
Takim głupi, jak jestem stary
Odepchnąłem intuicję, uwierzyłem w Twe banały
Urosło mi Ego, zaraz, ego? Pycha tak ukradkiem?
Przecież skromnym chłopcem byłem, od urodzenia, Bóg mi świadkiem
Tak samo z prawdą, odkąd wiem że świat ma swoje
Jest szczera prawda, gówno prawda
Jest tysz prawda i prawdy moje
Jakoś nie przeszkadza mi tu ostatnio kłamstwo i pochodne jego
Prawdomównym chłopcem byłem, nie licowało do dorosłego
Nie wiem co mam począć
Coś buntuje się we mnie już niestety
Odkąd pociąg i miłość szczera
Pozmieniały, parytety
Toć pisałem wiersze tkliwe, dziś podpisuje faktury
A wrażliwym chłopcem byłem, nie pasowałem do kultury
Ludzie ranią, ludzie kłamią
Tak trudno uratować tych co kochają bez granic
Jedni biorą, inni dają
Tak trudno uratować tych co ufają naiwnie
Ludzie marzą, aż się sparzą
Tak trudno uratować tych co kochają naprawdę
Jedni wierzą, inni grzeszą
Tak trudno uratować tych co ufają szczerze
Tak trudno uratować tych co kochają bez granic
Tak trudno uratować tych co kochają naprawdę
---